عاشق روی تو...

به تو دل بستم و غیر تو کسی نیست مرا

جز به دیدار رخت ملتمسی نیست مرا

عاشق روی توام ای گل بی مثل و مثال

به خدا غیر تو هرگز هوسی نیست مرا

پرده از روی بینداز به جان تو قسم

غیر دیدار رخت نظری سوی کسی نیست مرا

بی قرار توام و در دل تنگم گله هاست

اه بی تاب شدن عادت کم حوصله ها ست

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

بی تو هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است

مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست.

دوست

گفت   دیدی   چگونه    آزردم

دل  زودآشنای  ساده ی  تو ؟

گفت دیدی که عاقبت کشتم

روح   آزاد   و   اوفتاده ی    تو

                                       گفت دیدی چگونه بشکستم

                                       اعتبار  تو  را  ز  خودخواهی ؟

                                       گفت دیدی  که  سوختم  آخر

                                       خرمن   دوستی   ز  گمراهی

گفت دیدی که دوستانه تو را

با  چه  نیرنگ،  راندم  از یاران

گفت  دیدی  که پاک فرسودم

تن   غم  پرورت   چو   بیماران

                                       گفت    دیدی    که   از   تو   ببریدم

                                       عشق    دیرین     نازنین     تو     را

                                       گفت دیدی به اشک و خون شستم

                                       رنگ   و   بوی    گل   جبین   تو   را

گفت  دیدی  که  جمله   نیکی   تو

با   دورنگی ،   ز  یاد    خود    بردم

گفت دیدی که بعد از آن همه صدق

کز     تو     دیدم،     روانت    آزردم

                                       گفت  دیدی  که  از  سرت  بیرون

                                       کردم       اندیشه ی      وفاداری

                                       گفت دیدی که در تو شد خاموش

                                       آتش       مهربانی      و      یاری

گفت   دیدی   که   در   زمانه ی  ما

معنی    دوستی    دگرگون    است

گفت  دیدی  که  هر  که  این  سودا

در سرش بود و هست، مغبون است

                                       گفت دیدی که از حسادت و بغض

                                       دوستی     را     ندیده     بگرفتم

                                       گفت  دیدی  که  آنچه  مدحم  را

                                       گفته ای      ناشنیده      بگرفتم

گفتم   آری   یکایک   اینها  را

دیدم    و   اعتنا   نکردم   من

گله ی دوستانه ای هم، هیچ

از  تو  ای  بی صفا، نکردم من

                                       صبر کن، تا که عکس کرده ی خویش

                                       اندر       آیینه ی       زمان       بینی

                                       من    نباشم    اگر،   خدایی  هست

                                       هرچه     دیدم    یکان    یکان   بینی.