و باز، خون خدا بر صحیفه ی خاک

و باز هم، خون خدا: در همه جای زمین و زمان، در همه ی ذهن و زبان و در همه ی نقطه های جهان و باز محرم، تاریخ خون خدا بر صحیفه ی خاکی نی ها و نینواها 

خون خدا، در عاشوراست که در رگ های تاریخ جاری می شود و تا ابد از جوشش و جریان نمی افتد. 

اگر قلب تاریخ، هنوز هم می تپد، به خاطر آن است که این قلب، به خون حسین(ع) زنده است. 

حسین، همه ی زندگی و جان جهان است. 

زندگی و جان جهان، همان عشق و ایمان و صراحت و صداقت و شجاعت است که همه ی اینها یکجا و یکباره در حسین بزرگ، جمع است. 

حسین، آیینه ای است بی زنگار که خدای بزرگ و لطیف، سیمای راستین و زیبای خویش را تمام قد و قامت، در آن به تماشا می نشیند. 

آن گاه که خدا سیمای قشنگ خویش را در آیینه ی بی زنگار دل حسین(ع) تماشا میکند، شور و شورش رستاخیزی در خلق عالم به پا میشود. 

و باز، این چه شورش است که در همه خلق عالم است؟! 

و باز این عالم است که برپای و پایدار و استوار، پاسخ گوی همه ی عشق ها و امیدها و آزادی هاست. 

و باز این خدای حسین است که در آیینه ی بی زنگار دلهای زیبای حسین و حسینیان، جلوه گری و دلبری میکند. 

خاک - در خون خدا - می شکفد، می بالد: 

آسمان، غرق تماشاست، بیا تا برویم! 

از سراشیبی تردید، اگر برگردیم- 

                                  عرش، زیر قدم ماست، 

                                                بیا تا برویم...